Ondergoed, onderbeter

Het is nog vroeg wanneer ik het prut uit mijn ogen wrijf. Daar sta ik weer met een coupe ontploft voor mijn ondergoedlade die uitpuilt met broekjes en bh's waar in de meeste gevallen een triestig verhaal aan vast hangt. "Shit, ik had de was moeten doen", denk ik. Mijn uitstelgedrag zorgt wel eens vaker voor innerlijke frustratie en teleurstelling. Vandaag is zo'n dag. Ik zucht wanneer ik besef dat ik de komende acht uur weer ongemakkelijk op mijn bureaustoel zal zitten schuifelen, omdat de rekker van mijn onderbroek te hard spant of mijn brazilian slip iets te cheeky is voor een donderdagochtend. Voor de dag ermee...

Foto door Oh Yaz: https://ohyaz.com/

"Wie heeft ooit bedacht dat vrouwen graag willen rondlopen met een dapper stukje textiel dat teveel verantwoordelijkheid heeft gekregen tussen hun billen?"

Terwijl ik voor de zoveelste keer een kanten microslip tussen mijn vingers klem, vraag ik me af wie ooit bedacht heeft dat vrouwen graag willen rondlopen met een dapper stukje textiel dat teveel verantwoordelijkheid gekregen heeft tussen hun billen. Kant dat kriebelt, strikjes die ik al sinds mijn zesde overbodig vind, stoffen die meer weg hebben van een plastic regenjas dan van iets dat je intieme huid hoort te omarmen. Ik mag er nu wel mee lachen, maar het is om mee te janken. Want ergens onderweg zijn we gaan geloven dat ondergoed nu eenmaal zo hoort te zijn. Dat een beetje knellen, schuren en zweten erbij hoort. Vreemd eigenlijk, hoe we onze dag beginnen met het aantrekken van iets dat we stiekem al jaren vervloeken. Klaar om die gewoonte eens onder de loep te nemen.

Het algoritme leek perfect aan te voelen dat ik nood had aan beter want op mijn for you page verschenen er talloze video's van ondergoed dat me stukken comfortabeler leek dan het exemplaar dat ik momenteel droeg. "Oh Yaz, nog zo'n revolutionair merk dat doet wat het belooft", dacht ik terwijl verveeld verder scrolde. Ik ben al iets te vaak in loze beloftes getrapt van merken die beweren dat ze dé succesformule hebben gevonden voor ademend en comfortabel ondergoed dat tegelijk ook nog eens sexy is. En dat terwijl de enige verandering zich afspeelde in mijn portefeuille. Maar Oh Yaz bleef terugkomen, alsof er werd gefluisterd: Komaan Marthe, we weten allebei dat je daar beneden met een ondergoed-crisis zit. Klik nu maar gewoon verder naar de website...

Een dikke week later plande ik een digitale koffieklets in met Lore Janssens, de founder van Oh Yaz. Na op de website te hebben gesnold, kon ik niet anders dan besluiten dat mijn interesse toch gewekt was. Hoe dan ook bleef ik sceptisch want eerst zien dan geloven. En wie kan me beter overtuigen dan 'Chief Cheekleader' herself.

Ik was amper toegelaten in de meeting en voelde me al super welkom. Een vlotte, oprechte babbel met veel ruimte voor persoonlijkheid en luchtigheid. Geen gepolijste verkoopspraatjes, gewoon een down-to-earth vrouw die ondergoed wilde ontwikkelen dat niet aanvoelde als een instrument van zelfkastijding.

"Ik ben er niet trots op, maar ik checkte de status van mijn pakketje vaker dan mijn mailbox."

In no time zaten er verschillende slips in mijn winkelmandje. Niet omdat Lore me heeft geïnfluenced, maar wel omdat ik oprecht getriggerd was door haar verhaal en onze raakvlakken. Instant keuzestress want iedere slip heeft iets unieks en straalt vrouwelijkheid uit. Na lang wikken en wegen heb ik de Trix en Alice besteld. Voor de maat heb ik me laten helpen door Lore en haar mega laagdrempelig systeem om de perfecte fit te vinden. Geen ingewikkelde maattabellen waar mijn getraumatiseerd rekenbrein een spontane toeval van krijgt, maar gewoon klikken en je ziet meteen welke booty aan welke maat gelinkt wordt. Zo is het handig inschatten met welk stel niet-gefotoshopte billen de jouwe overeen komen. Doorklikken naar checkout en vanaf toen was het geduldig wachten. Ik ben er niet trots op, maar ik checkte de status van mijn pakketje vaker dan mijn mailbox.

Ik repte me naar postlocker aan het station en scheurde, nog voor ik terug in mijn auto zat, de gepersonaliseerde doos vol enthousiasme open. Ik heb de slips nauwkeurig bestudeerd en kon alleen besluiten dat de stof extreem zacht en rekbaar was. Heel uitnodigend trouwens om meteen te dragen. En dat deed ik ook. De hele avond heb ik in mijn pitchblack Trix geparadeerd. Mijn vriend keek me extra liefdevol aan wanneer hij zei dat mijn billen er in die nieuwe, stijlvolle string éxtra goed uitzien. Ik denk vooral dat hij heel opgelucht was dat de bomma-onderbroeken even een halt werden toegeroepen.

"Ondergoed om te dragen, niet om te verdragen."

Natuurlijk was ik ook razend benieuwd of Oh Yaz ook doet wat het belooft. Ik nam meteen de proef op de som en nodigde de ruby red Trix uit voor een lesje reformer pilates.

En of ze netjes op haar plaats bleef zitten. Voor het eerst sinds lange tijd voelde ik me ook geen te strak opgebonden kalkoenrollade. De randjes van mijn slip waren nergens te bespeuren in mijn strakke sportlegging. Ik heb zelfs een paar keer moeten dubbelchecken of ik wel degelijk mijn ondergoed had aan gedaan die ochtend. Jawel, een string die even comfortabel is als het commando gaan. Waar ik nog het meest sceptisch over was, was over het gevoel achteraf. Voorheen kwam ik na het sporten vaak thuis met een onderbroek die aanvoelt als een vochtig terrarium. Niet bepaald aanlokkelijk en gezond, natuurlijk. Dit keer een totaal droge onderbroek, geen onfris en vochtig gevoel! En het allermooist? Geen toxische stoffen dus honderd procent veilig voor down under.

Gek hoe zo'n kleine aanpassing een immens verschil kan maken in je zelfvertrouwen, comfort en je vrouwelijke gezondheid. Want ook daar beneden verdien je dat beetje meer.

Misschien is het tijd dat we allemaal ondergoed kiezen dat er is om te dragen, niet om te verdragen?

Deze slips werden zelf gekocht dus geen ad. Oprechte interesse in en dankbaarheid voor Oh Yaz!